Tijd voor een update :)

De tijd vliegt voorbij! Ik zit hier ondertussen alweer ruim drie weken dus ik vond het wel weer tijd voor een update over mijn leven hier.

De vorige keer vertelde ik over de nieuwe baby die die dag zou komen. We hebben hem uiteindelijk voor een paar dagen mogen opvangen, maar toen moest hij toch echt weer weg omdat we geen papieren konden krijgen om meer kinderen te mogen opvangen. Als het de komende tijd toch nog lukt om die papieren rond te krijgen komt hij misschien weer terug. We hopen natuurlijk dat dit gaat lukken en we hem snel weer terugzien.

De dag daarop gingen Jonna, Darin en hun kinderen naar Amerika om voor het eerst in een lange tijd hun familie en vrienden weer op te zoeken. Ik vertelde in mijn vorige blog al dat zij hier erg veel regelen dus we vonden het allemaal wel spannend hoe het zou gaan als zij weg waren. De kinderen vonden het ook wel vreemd dat ze weggingen. Vooral T die altijd veel met J, de dochter van Darin en Jonna speelt keek er niet bepaald naar uit. De dagen daarop waren dan ook wel even moeilijk en wennen voor de kinderen. Maar gelukkig gaat het steeds beter.

Dinsdag had ik weer lekker een dagje vrij en kon ik mee met Lorna naar Pretoria om F. naar school te brengen en wat andere leuke dingen te doen. De dag begon al goed, ’s ochtends had Lorna wat neushoorns gespot in de omgeving van haar huis, zij woont ook in het reservaat met haar gezin, dus we maakten nog even een omweg zodat ook wij de neushoorns konden zien. En het is gelukt, ik heb drie neushoorns, een paar gnoes en nog wat struisvogels gezien die dag! Een goede foto was een hele uitdaging aangezien ze niet stil willen blijven staan als jij dat graag wilt, maar ik heb er uiteindelijk toch een paar kunnen maken. Vervolgens hebben we F. afgezet bij zijn school. F. gaat naar een speciale school, waar hij doordeweeks slaapt en in het weekend komt hij weer thuis Het was leuk om zijn school ook even te zien. Daarna stond een bezoekje aan het revalidatiecentrum waar Lorna's zus werkt op de planning. Dit centrum is van een privéziekenhuis dus zag er heel goed en verzorgd uit, weer wat anders dan de overheidsziekenhuizen en klinieken. Na ons bezoekje aan het ziekenhuis was het tijd voor wat sightseeing, op naar het beeld van Nelson Mandela. Het beeld is gigantisch, staat in het midden van mooi verzorgde tuinen met de nationale bloemen en kijkt uit over de stad. Erg leuk om even gezien te hebben! Vervolgens sloten we het tripje af met boodschappen doen. Tijdens het shoppen heb ik eindelijk wat Afrikaanse gesprekken meegekregen, hier in Hammanskraal praten namelijk niet zoveel mensen Afrikaans maar in Pretoria zijn er meer blanken dus wordt er meer Afrikaans gesproken. En jaja het Afrikaans is inderdaad te begrijpen, het klinkt best wel grappig. Hele gesprekken volgen lukt dan weer niet, maar oppassen met je Nederlands rondom Afrikanen moet je wel zeker. Eenmaal thuis was het tijd om een lekkere maaltijd op tafel te zetten, op de dagen dat iemand vrij is kookt namelijk degene die vrij is en eten we niet met de kinderen, dus nu was ik aan de beurt. Geen Afrikaanse maaltijd, maar gewoon kipschnitzel, gebakken aardappeltjes uit de oven, wat groente en een lekker wijntje (die dan weer wel Afrikaans was) erbij, waar we altijd erg van genieten.

De volgende dag was het tijd om weer lekker met de kinderen bezig te zijn. T. heeft nu vakantie dus we hebben overdag een kindje meer, wat alleen maar gezellig is natuurlijk. Haar fiets was een tijdje kapot maar is nu weer gemaakt, dus de dagen die erop volgende hebben de kinderen lekker gespeeld en heel veel gefietst.

Toen was het alweer vrijdag, tijd voor ons wekelijkse etentje bij Tamboti. Trinske mocht dit keer de auto van mama Chris lenen en er dus zelf naartoe rijden. Dit werd uiteindelijk een heel avontuur. De heenweg ging prima en na een goede maaltijd met een heerlijk toetje, reden we weer terug naar Tshepo ya Bana. Onderweg kwamen we twee jakhalzen tegen die vlakbij het hek stonden. Vervolgens kwamen we erachter dat de poort gesloten was, dus op naar de andere poort, maar ook die was al dicht. Na wat getoeter en heen en weer gereden te zijn, kwam een van de oudere jongens ons toch maar even helpen. Toen we dan eindelijk de poort open hadden, wilde de auto niet meer starten. Dat werd dus duwen… best spannend er was namelijk geen licht en er waren wel jakhalzen die in de buurt rondliepen. Gelukkig waren we snel weer veilig binnen en kon de poort weer dicht en wij lekker ons warme bedje in.

In het weekend dat erop volgde ging er een kindje weg. Niet voorgoed, maar ze gaat een tijdje bij haar moeder logeren om te kijken hoe dat gaat. Wij vonden het jammer dat ze wegging, maar het zou natuurlijk super zijn als ze in de toekomst weer bij haar eigen moeder kan wonen. De nachten die erop volgden was het weer mijn beurt voor de nachtdienst. Deze keer ging het gelukkig goed, niet veel geslapen maar ziek geworden ben ik niet. De dag daarna kon ik lekker uitrusten want het was weer tijd voor mijn vrije dag. Iik lekker rustig aan gedaan, even bij Tamboti geluncht met Anouk, een nieuwe vrijwilligster die zaterdag is aangekomen en vervolgens nog even gewinkeld ’s middags.

Zo dat waren weer wat belevenissen van de afgelopen weken. We hebben het ook over de donaties gehad. De andere vrijwilligster hebben ook een leuk bedrag meegenomen dus we kunnen een hoop doen. Zij hadden onder andere het idee om wat nieuwe knutselspullen te kopen en wilden natuurlijk ook wat leuks met de kinderen doen. Dus volgende week gaan we misschien even een ijsje eten of lekker lunchen met de kids bij Tamboti en we hopen ook nog een keertje naar een dierenpark in Pretoria te gaan. Daarnaast is een deel van het meubilair toe aan vervanging. Er zijn onder andere nieuwe kinderstoelen nodig en de banken en stoelen moeten opnieuw gestoffeerd worden. Dus de donaties worden zeker goed besteed!

Tot de volgende keer!

Liefs,

Nina