Laatste blog

Hoi allemaal! Hier is die dan, mijn laatste blog. Het duurde wat langer wegens het gebrek aan internet, maar uiteindelijk is het dan toch nog gelukt.

Een dag na mijn vorige blog was ineens ons daginternet op. Hoe dat kon gebeuren is nog steeds een raadsel, maar het uploaden van mijn microlight foto op facebook verbruikte onze allerlaatste mb’s van deze maand (ja ik heb het echt gedaan en het was echt super!). Ons nachtinternet is geldig van 23.00 tot 5.00. Aangezien we hier over het algemeen vrij vroeg opstaan, ben ik meestal net aan het slapen tijdens deze tijden. Aan het begin zette ik nog wel eens een wekker maar nu hangt het er vanaf wanneer ik wakker wordt of ik op internet zit die nacht.

Een week na mijn vorige blog ging ik samen met de andere vrijwilligers naar een leeuwenpark of eigenlijk een opvang- en onderzoekscentrum voor leeuwen en andere roofdieren. Wij kozen voor de interactiontour wat betekende dat we konden knuffelen met de kleinste leeuwtjes en daarna met de iets grotere, tot ongeveer zes maanden. Daarna kregen we nog een rondleiding langs de andere dieren; tijgers, cheetah’s, grote (witte) leeuwen, tijgers, linxen en hyena’s. Toevallig liepen we net langs tijdens voedertijd dus konden we aanschouwen hoe de leeuwen een (bijna) hele koe naar binnen werkten. Het was echt heel vet om al die beesten van zo dichtbij de zien en ik heb natuurlijk een hele hoop foto’s gemaakt.

Later die week was het Nelson Mandela Day. Van te voren wist ik niet zo goed wat deze dag inhield, maar nu weet ik dat wel. Om de geboorte van Nelson Mandela te vieren is het de bedoeling dat iedereen op deze dag 67 minuten is goeds voor een ander doet. Dus kwam er op deze dag een hele grote groep mensen langs om te helpen met het bouwen van een nieuwe kast, te knuffelen met de kindjes en een braai te houden. Ja, eindelijk een braai. In de zomer doen ze dat heel vaak maar omdat ik hier net in de winter zit heb ik er nog niet eerder één meegemaakt.

De dag voor Nelson Mandela Day was de stroom uitgevallen. Wij hadden er tot die dag nog niet zoveel last van omdat alleen de groep van ons huisje het nog wel deed. Later deed die groep het ook niet meer dus hadden we helemaal geen stroom meer. Als hier de stroom uitvalt mogen we ook niet meer douchen en moeten we zo zuinig mogelijk met het water doen omdat het water wordt opgepompt door een elektrische pomp. De eerste avonden vonden we het nog wel gezellig, een spelletje doen bij een olielampje. Maar na een paar dagen niet douchen, geen magnetron kunnen gebruiken voor de flessen van de baby’s, continu water koken in een ketel op het gasfornuis voor de afwas, wassen van kinderen of een kopje thee en het toilet doorspoelen met zwembadwater wordt het toch best wel vervelend. In totaal duurde het een week. Gelukkig hebben we tussendoor nog wel kunnen douchen in het huis van Lorna, de dochter van mama Chris, zij woont hier vlakbij, maar het blijft niet echt ideaal. Toen na een week dus ineens het licht weer aansprong waren we allemaal toch wel erg blij. Ik ben nog nooit zo blij geweest met stroom en water uit de kraan, je gaat het allemaal toch wel even net iets meer waarderen. Het water in ons huisje doet het helaas nog steeds niet echt, dus moet je steeds naar de mainhouse lopen voor een douche. Maar ach, na een week zonder maakt dat me niet meer zoveel uit. Ohja en hoe het nou kwam dat de stroom was uitgevallen, de rekening was niet op tijd betaald en het stroombedrijf
was dat even vergeten door te geven. Zodra deze was betaald (een dag later) duurde het nog enkele dagen voordat alles verwerkt was, typisch Afrikaans, opschieten kennen ze hier niet.

Zaterdag was het dan zover, de Fey's kwamen terug. Na een hele dag knutselen en koekjes bakken, kwamen ze ’s avonds aan in een mooi versierd huis met versgebakken koekjes. De volgende ochtend konden de kinderen ze dan eindelijk weer een knuffel geven. Iedereen is blij dat ze er weer zijn. ’s Avonds hadden we een braai met onder andere boerenworst en pap, dat is nou typisch Afrikaans eten. De braai was alweer vroeg afgelopen, want de Fey’s waren doodop door hun jetleg en de kinderen moesten ook alweer naar bed. Maar al met al een erg leuke dag en een warm welkom voor de Fey’s.

Nu is dan alweer mijn laatste week aangebroken. Gister hebben we weer lekker pannenkoeken voor de kinderen gebakken en vanavond zijn we uiteten geweest met de mama’s zodat zij ook een keertje een beetje verwend konden worden. Onderweg naar het restaurant zagen we eerst een hele groep buffels, vervolgens moesten we stoppen voor overstekende giraffen en een overstekende jakhals en later kwamen we nog een eland tegen, leuk ritje dus. Morgen neemt mama Chris ons met uit lunchen en donderdag ga ik met Trinske en Rianne mee naar Johannesburg om daar nog een nachtje te slapen en een biketour door Soweto te doen, een township bij Joburg. Vervolgens vertrekken zij naar Kaapstad en breng ik nog mijn laatste dagen op Tshepo ya Bana door. De afgelopen dagen vlogen echt voorbij en ik kijk ook niet echt uit naar het afscheid hier. Stiekem was dat nog een reden waarom de blog wat langer duurde, het schrijven van mijn laatste blog doet me nog meer denken aan het afscheid en daar wil ik juist nog niet te veel aan denken. Ik probeer zoveel mogelijk te genieten van de laatste paar dagen en de kinderen lekker wat extra te knuffels te geven. Ik ga alle mensen en vooral de kinderen natuurlijk enorm missen. Aan de andere kant heb ik ook zin om iedereen thuis weer te zien en nog lekker een maandje vakantie te vieren.

Dinsdagochtend om 9.10 land ik weer in Nederland zie jullie dan!

Liefs,

Nina